Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

bellica dea

  • 1 dea

    dĕa, ae (dat. and abl. plur.:

    diis,

    Varr. R. R. 3, 16, 7; Ins. Orell. 2076: deabus, Cn. Gell. ap. Charis. p. 39 P.; Aug. C. D. 7, 24; 3, 3;

    Apul. M. 4, p. 156: dis deabusque,

    Cic. Rab. Perd. 2, 5; id. fragm. ap. Prisc. p. 733 P., IV. 2, p. 451 ed. Orell.; cf. DIVIS DIVABVSQVE, Inscr. ap. Voss. Arist. 4, 4 fin.), f. [deus], a goddess: Juno sancta dearum, Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 4, 576 (Annal. v. 65 Vahl.): his diis (i. e. the Muses) Helicona atque Olympon attribuerunt homines, Varr. l. l.; cf.

    for the same, novem deae,

    Ov. H. 15, 108; id. A. A. 3, 348;

    and Thespiades deae,

    id. M. 5, 310;

    and only deae,

    Verg. A. 7, 641: dea, magna dea, Cybebe, dea domina Dindymi, Catull. 63, 91: mille dea est operum: certe dea carminis illa est (sc. Minerva), Ov. F. 3, 833:

    bellica,

    the same, id. M. 2, 752:

    venatrix,

    i. e. Diana, id. ib. 2, 454:

    silvarum,

    the same, id. ib. 3, 163:

    triplices,

    i. e. the Fates, ib. ib. 2, 654; cf.

    triplices poenarum Eumenides,

    id. ib. 8, 481:

    siderea,

    i. e. Night, Prop. 3, 20, 18 (4, 20, 8 M.) et saep. For the combination di deaeque, v. deus; Bona Dea, v. bonus, no. F. —The appellation DEA is freq. on the tombs of women, Inscr. ap. Fea, p. 173; Fabretti, Inscr. p. 266, 106 al.

    Lewis & Short latin dictionary > dea

  • 2 dea

    dea, ae, f. (deus), die Göttin, Cic. u.a.: pastoralis, Hirtengöttin, Solin.: bellica, Minerva, Ov.: dea marina, Serv.: venatrix od. silvarum, Diana, Ov.: Vesta, dea ignis, Serv.: siderea, die Nacht, Prop.: deae novem, die Musen, Ov.: d. triplices, die Parzen, Ov. – / Dat. u. Abl. Plur. dis od. deis, Varro r. r. 3, 16, 7. Corp. inscr. Lat. 7, 221.; u. deabus, Cn. Gell. fr. bei Charis. 54, 13. Varro fr. bei Augustin. de civ. dei 7, 24. Apul. met. 4, 30. Augustin. de civ. dei 3, 3 (auch diabus, Corp. inscr. Lat. 13, 8208), u. in der Verbindung dis (diis) deabusque, Cic. Rabir. perd. 5. Cic. Cornel. 1. fr. 30 K. ( bei Prisc. 7, 11). Prob. imp. bei Vopisc. Prob. 15, 4. Corp. inscr. Lat. 3, 987. Vgl. übh. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 40 u. 41.

    lateinisch-deutsches > dea

  • 3 dea

    dea, ae, f. (deus), die Göttin, Cic. u.a.: pastoralis, Hirtengöttin, Solin.: bellica, Minerva, Ov.: dea marina, Serv.: venatrix od. silvarum, Diana, Ov.: Vesta, dea ignis, Serv.: siderea, die Nacht, Prop.: deae novem, die Musen, Ov.: d. triplices, die Parzen, Ov. – Dat. u. Abl. Plur. dis od. deis, Varro r. r. 3, 16, 7. Corp. inscr. Lat. 7, 221.; u. deabus, Cn. Gell. fr. bei Charis. 54, 13. Varro fr. bei Augustin. de civ. dei 7, 24. Apul. met. 4, 30. Augustin. de civ. dei 3, 3 (auch diabus, Corp. inscr. Lat. 13, 8208), u. in der Verbindung dis (diis) deabusque, Cic. Rabir. perd. 5. Cic. Cornel. 1. fr. 30 K. ( bei Prisc. 7, 11). Prob. imp. bei Vopisc. Prob. 15, 4. Corp. inscr. Lat. 3, 987. Vgl. übh. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 40 u. 41.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dea

  • 4 dea

        dea ae (dat. and abl plur. deābus, C.), f    [deus], a goddess: di deaeque, T.: ab love ceterisque dis deabusque peto: bellica, Minerva, O.: venatrix, i. e. Diana, O.: siderea, i. e. Night, Pr.: triplices, i. e. the Fates, O.: novem deae, the Muses, O.: Thespiades deae, O.
    * * *

    Latin-English dictionary > dea

  • 5 dea

    ae (dat. и abl. pl. di(i)s, deis и deabus) f. [ deus ]
    d. bellica O — богинявоительница (= Minerva)
    d. siderea Prp — звёздная богиня, т. е. ночь
    d. venatrix или silvarum Oбогиня-охотница или богиня лесов (= Diana)
    deae novem O — девять богинь, т. е. муз

    Латинско-русский словарь > dea

  • 6 bellicus

    Латинско-русский словарь > bellicus

  • 7 virgo

    virgo, ĭnis, f. [st2]1 [-] jeune fille, vierge. [st2]2 [-] nymphe. [st2]3 [-] vestale. [st2]4 [-] Astrée ou Thémis. [st2]5 [-] la Vierge (signe du zodiaque). [st2]6 [-] jeune femme (mariée). [st2]7 [-] jeune femelle. [st2]8 [-] adj. vierge, non marié; pur, intact, neuf.    - virginum absolutio, Cic. Cat. 3, 4, 9: acquittement des vestales.    - virgo bellica, Ov. M. 4,754: la déesse des combats (= Pallas).    - virgines sanctae, Hor.: les vestales.    - virgo Saturnia, Ov.: Vesta.    - virgo dea, Ov.: la chaste déesse (= Diane).    - virgo porca, Mart. 13, 56, 1: truie qui n'a pas été accouplée.    - virgines carnes, Plin. 28, 4, 10: chairs d'animaux vierges.    - virgo saliva, Tert.: salive d'une personne à jeun.    - virgo terra, Plin.: terre non exploitée.    - virgo charta, Mart. 1, 67, 7: manuscrit qui n'a pas été publié.    - (Aqua) Virgo: l'eau de la Vierge (source découverte par une jeune fille et qu'Agrippa amena à Rome par un aqueduc).    - desilire in Virginem, Sen.: se plonger dans la fontaine de la Vierge.
    * * *
    virgo, ĭnis, f. [st2]1 [-] jeune fille, vierge. [st2]2 [-] nymphe. [st2]3 [-] vestale. [st2]4 [-] Astrée ou Thémis. [st2]5 [-] la Vierge (signe du zodiaque). [st2]6 [-] jeune femme (mariée). [st2]7 [-] jeune femelle. [st2]8 [-] adj. vierge, non marié; pur, intact, neuf.    - virginum absolutio, Cic. Cat. 3, 4, 9: acquittement des vestales.    - virgo bellica, Ov. M. 4,754: la déesse des combats (= Pallas).    - virgines sanctae, Hor.: les vestales.    - virgo Saturnia, Ov.: Vesta.    - virgo dea, Ov.: la chaste déesse (= Diane).    - virgo porca, Mart. 13, 56, 1: truie qui n'a pas été accouplée.    - virgines carnes, Plin. 28, 4, 10: chairs d'animaux vierges.    - virgo saliva, Tert.: salive d'une personne à jeun.    - virgo terra, Plin.: terre non exploitée.    - virgo charta, Mart. 1, 67, 7: manuscrit qui n'a pas été publié.    - (Aqua) Virgo: l'eau de la Vierge (source découverte par une jeune fille et qu'Agrippa amena à Rome par un aqueduc).    - desilire in Virginem, Sen.: se plonger dans la fontaine de la Vierge.
    * * *
        Virgo, virginis, pen. corr. com. gen. Quintil. Vierge, Pucelle.
    \
        Iugatae nondum thalamis virgines. Seneca. Qui ne sont encore mariees.
    \
        Laudatissima virgo dote formae. Ouid. Excellentement bien douee et garnie de beaulté.
    \
        Matura virgo. Horat. Preste à marier.
    \
        Nitidae virgines. Horat. Parees nettement et proprement.
    \
        Sanctae virgines. Horat. Religieuses.
    \
        Virgo, pro Muliere. Horat. Femme mariee.

    Dictionarium latinogallicum > virgo

  • 8 virgo

    inis f.
    1) дева, девушка ( verecunda C)
    v. Vestālis C, Su или v. sancta Hвесталка
    v. regia Oцаревна
    v. nubĭlis Nep — девушка, достигшая брачного возраста
    filia v. Pl, Ter, C etc.незамужняя дочь
    v. dea OДиана
    v. Tritonia VF или bellica Sil =Минерва
    terra v. PM — девственная земля, целина
    v. charta Mнетронутая (т. е. ещё не опубликованная) рукопись
    3) созвездие Девы Poëta ap. C, Man
    4) (тж. Aqua V) источник Девы (открытый, по преданию, молодой девушкой и отведенный М. Агриппой в Рим) PM, Sen, O, M
    5) (=adj.) девственный, целомудренный (puer Eccl; equa PM, Pall)

    Латинско-русский словарь > virgo

  • 9 bellicus

    bellicus, a, um (bellum), I) zum Kriege gehörig, im Kriege, Kriegs-, tormenta, Varr. u. Liv.: tormenta operaque, Liv.: tubicen, der Tr. im Kriege, Ov.: ensis, Schlachtschwert, Ov.: res bellicas maiores esse, quam urbanas, Cic.: res bellica, Kriegswesen, Cic.: disciplina, Kriegstaktik, Cic.: mors, Cic.: virtus, Cic.: laus, Cic.: ius, Cic.: condictiones (al. condiciones) pactionesque bellicae et hostiles, im Kriege mit dem Feinde gemachte, Cic.: nubes, Kriegsunheil, Claud.: fortuitum, non hostilem ac bellicum ignem esse, sei ein Werk des Zufalls, nicht der Feinde u. des Kriegs, Liv. – subst., bellicum, ī, n., das Zeichen (mit der Tuba) zum Ergreifen der Waffen, zum Kampfe, in der Verbindung bellicum canere, in die Kriegstrompete stoßen, Cic.: clangere bellicum, Cypr.; u. übtr. = aufregen, aufreizen, Cic.: u. v. feurigen Redner, alter (Thucydides) incitatior fertur et de bellicis rebus canit etiam quodammodo bellicum, stößt ins Horn, bläst das Alarmhorn, Cic. – II) übtr., aus dem Kriege ein Geschäft machend, des Kriegs, Kriegs-, civitas, Vell. 2, 38, 3: deus, der Krieger als Gott (v. Romulus), Ov. fast. 2, 478: v. der Pallas, Pallas, die Göttin des Kriegs, Ov. met. 5, 46: dea, Pallas, Ov. met. 2, 752: Virgo, ibid. 4, 754.

    lateinisch-deutsches > bellicus

  • 10 virgo

    virgo, inis, f. (verwandt mit vir), I) die (noch unverletzte) Jungfrau, das Mädchen, 1) eig.: Sabinae honesto ortae loco virgines, Cic.: Phoebea, der Lorbeerbaum (in den die von Apollo geliebte Daphne verwandelt wurde), Ov.: bellica, Pallas, Sil.: Saturnia, Vesta, Ov.: dea, Diana, Ov.: so auch virgo v. der Asträa, Verg. ecl. 4, 6: virgines doctae, v.d. Musen, Catull.: Virginis aequor, Hellespont, Ov.: virgo regia, Prinzessin, Ov.: virgines reginae, Prinzessinnen, Curt.: filia virgo, Komik. u. Quint.: virgo filia, Cic., Nep. u.a.: puella virgo (Ggstz. puer impubis), Capit. u.a.: filia virgo parvula, Plaut.: virgines anus, alte Jungfern, Augustin. – virgo Vestalis, Cic.: Plur. auch virgines sanctae, Hor., u. bl. virgines, Cic.: virginem capere, Tac.: virgo Vestalis maxima, auch bl. virgo maxima, die älteste Vestalin, Suet.: so auch natu maxima virgo, Ov.: virginum Vestalium vetustissima, Tac. – adi., jungfräulich, aetas, Corp. inscr. Lat. 6, 10082. – 2) übtr.: a) v. Tieren, die sich noch nicht begattet haben, equa virgo, Plin. u. Pallad.: lea virgo, Stat.: porca virgo, Mart.: piscis virgo, Plin. Val.: carnes virgines Fleisch von solchen Tieren, Plin. – b) v. Männern, ein jungfräulicher Mann, ein noch reiner Jüngling, Hieron. epist. 22, 21; adv. Iovin. 1, 4: puer virgo, Marc. Emp. 7 u. 8: v. einem Brautpaar, virgo puer Christi, virgo puella dei, Paul. Nol. carm. 24, 2. – c) v. lebl. Ggstdn., rein, unvermischt, unversehrt, ungebraucht, saliva, nüchterner Speichel, Tert.: terra, die jungfräuliche, Plin.: senecta, ehelos, Tert.: rosae, Apul.: charta virgo, noch ungebrauchtes Papier, Marc. Emp., eine noch nicht herausgegebene od. gelesene Schrift, Mart.: porrus virgo, Pelagon. veterin.: porri virgines, Marc. Emp.: monumentum virgo, Corp. inscr. Lat. 6, 13120. – rami rosarum virginum (sic enim clausae appellari solent), Evodicus in Augustin. epist. 168, 3. – 3) meton.: a) ein Gestirn, die Jungfrau, Cic. poët. de nat. deor. 2, 110. Hyg. astr. 2, 25 u. 3, 24. Manil. 2, 266: Virginis astrum, Manil. 2, 568: Pisces et Virginis astra, ibid. 2, 414. – b) Aqua Virgo od. bl. Virgo, ein von M. Agrippa nach Rom geleitetes sehr kühles Wasser, dessen Quelle eine Jungfrau entdeckt haben soll, j. Trevi genannt, Frontin. aqu. 10. Plin. 31, 42. Ov. art. am. 3, 385: anno novo auspicabar in Virginem desilire, ich weihte das n.J. mit einem Sprung in die J. ein, Sen. ep. 83, 5. – II) im weiteren Sinne von jungen weiblichen Personen, auch wenn ihre Keuschheit verletzt ist, a) unverheiratet, das Mädchen, virgo adultera, v. der Medea, Ov.: v. der Penthesilea, Verg. – b) verheiratet, die junge Frau, v. der Pasiphaë, Verg.: virginum matres iuvenumque, Hor. – / o lang Verg. Aen. 6, 45; 7, 331; 11, 508. Ov. met. 14, 135; trist. 4, 4, 67: kurz Stat. silv. 1, 2, 116. Iuven. 3, 110; 8, 265; 9, 72; 14, 29. Auson. epigr. 103, 2. – Vulg. Abl. Plur. virginebus, Corp. inscr. Lat. 6, 5175. – Nbf. birgo, Corp. inscr. Lat. 9, 2076, 4: Nbf. firgo nach Carnutus bei Cassiod. de orthogr. (VII) 148, 9.

    lateinisch-deutsches > virgo

  • 11 Kriegsglück

    Kriegsglück, belli fortuna; bellica fortuna. – mit gleichem K., aequo od. communi Marte: mit wechselndem K., variā fortunā; variā victoriā; vario Marte: mit gewohntem K., suā fortunā; suo Marte: mit ungewissem K., incerto Marte (alle diese z.B. pugnare): das K. versuchen, es auf das K. ankommen lassen, belli fortunam tentare od. periclitari od. experiri: das K. ist jmdm. immer hold, alqs belli fortunā semper prospere usus est: das K. ist abwechselnd, varia belli fortuna est. Kriegsgott, deus belli (im allg). – Mars (der K. der Römer). – Kriegsgöttin, dea belli (im allg). – Bellona (die K. der Römer).

    deutsch-lateinisches > Kriegsglück

  • 12 bellicus

    bellicus, a, um (bellum), I) zum Kriege gehörig, im Kriege, Kriegs-, tormenta, Varr. u. Liv.: tormenta operaque, Liv.: tubicen, der Tr. im Kriege, Ov.: ensis, Schlachtschwert, Ov.: res bellicas maiores esse, quam urbanas, Cic.: res bellica, Kriegswesen, Cic.: disciplina, Kriegstaktik, Cic.: mors, Cic.: virtus, Cic.: laus, Cic.: ius, Cic.: condictiones (al. condiciones) pactionesque bellicae et hostiles, im Kriege mit dem Feinde gemachte, Cic.: nubes, Kriegsunheil, Claud.: fortuitum, non hostilem ac bellicum ignem esse, sei ein Werk des Zufalls, nicht der Feinde u. des Kriegs, Liv. – subst., bellicum, ī, n., das Zeichen (mit der Tuba) zum Ergreifen der Waffen, zum Kampfe, in der Verbindung bellicum canere, in die Kriegstrompete stoßen, Cic.: clangere bellicum, Cypr.; u. übtr. = aufregen, aufreizen, Cic.: u. v. feurigen Redner, alter (Thucydides) incitatior fertur et de bellicis rebus canit etiam quodammodo bellicum, stößt ins Horn, bläst das Alarmhorn, Cic. – II) übtr., aus dem Kriege ein Geschäft machend, des Kriegs, Kriegs-, civitas, Vell. 2, 38, 3: deus, der Krieger als Gott (v. Romulus), Ov. fast. 2, 478: v. der Pallas, Pallas, die Göttin des Kriegs, Ov. met. 5, 46: dea, Pallas, Ov. met. 2, 752: Virgo, ibid. 4, 754.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > bellicus

  • 13 virgo

    virgo, inis, f. (verwandt mit vir), I) die (noch unverletzte) Jungfrau, das Mädchen, 1) eig.: Sabinae honesto ortae loco virgines, Cic.: Phoebea, der Lorbeerbaum (in den die von Apollo geliebte Daphne verwandelt wurde), Ov.: bellica, Pallas, Sil.: Saturnia, Vesta, Ov.: dea, Diana, Ov.: so auch virgo v. der Asträa, Verg. ecl. 4, 6: virgines doctae, v.d. Musen, Catull.: Virginis aequor, Hellespont, Ov.: virgo regia, Prinzessin, Ov.: virgines reginae, Prinzessinnen, Curt.: filia virgo, Komik. u. Quint.: virgo filia, Cic., Nep. u.a.: puella virgo (Ggstz. puer impubis), Capit. u.a.: filia virgo parvula, Plaut.: virgines anus, alte Jungfern, Augustin. – virgo Vestalis, Cic.: Plur. auch virgines sanctae, Hor., u. bl. virgines, Cic.: virginem capere, Tac.: virgo Vestalis maxima, auch bl. virgo maxima, die älteste Vestalin, Suet.: so auch natu maxima virgo, Ov.: virginum Vestalium vetustissima, Tac. – adi., jungfräulich, aetas, Corp. inscr. Lat. 6, 10082. – 2) übtr.: a) v. Tieren, die sich noch nicht begattet haben, equa virgo, Plin. u. Pallad.: lea virgo, Stat.: porca virgo, Mart.: piscis virgo, Plin. Val.: carnes virgines Fleisch von solchen Tieren, Plin. – b) v. Männern, ein jungfräulicher Mann, ein noch reiner Jüngling, Hieron. epist. 22, 21; adv. Iovin. 1, 4: puer virgo, Marc. Emp. 7 u. 8: v. einem Brautpaar, virgo puer Christi, virgo puella dei, Paul.
    ————
    Nol. carm. 24, 2. – c) v. lebl. Ggstdn., rein, unvermischt, unversehrt, ungebraucht, saliva, nüchterner Speichel, Tert.: terra, die jungfräuliche, Plin.: senecta, ehelos, Tert.: rosae, Apul.: charta virgo, noch ungebrauchtes Papier, Marc. Emp., eine noch nicht herausgegebene od. gelesene Schrift, Mart.: porrus virgo, Pelagon. veterin.: porri virgines, Marc. Emp.: monumentum virgo, Corp. inscr. Lat. 6, 13120. – rami rosarum virginum (sic enim clausae appellari solent), Evodicus in Augustin. epist. 168, 3. – 3) meton.: a) ein Gestirn, die Jungfrau, Cic. poët. de nat. deor. 2, 110. Hyg. astr. 2, 25 u. 3, 24. Manil. 2, 266: Virginis astrum, Manil. 2, 568: Pisces et Virginis astra, ibid. 2, 414. – b) Aqua Virgo od. bl. Virgo, ein von M. Agrippa nach Rom geleitetes sehr kühles Wasser, dessen Quelle eine Jungfrau entdeckt haben soll, j. Trevi genannt, Frontin. aqu. 10. Plin. 31, 42. Ov. art. am. 3, 385: anno novo auspicabar in Virginem desilire, ich weihte das n.J. mit einem Sprung in die J. ein, Sen. ep. 83, 5. – II) im weiteren Sinne von jungen weiblichen Personen, auch wenn ihre Keuschheit verletzt ist, a) unverheiratet, das Mädchen, virgo adultera, v. der Medea, Ov.: v. der Penthesilea, Verg. – b) verheiratet, die junge Frau, v. der Pasiphaë, Verg.: virginum matres iuvenumque, Hor. – o lang Verg. Aen. 6, 45; 7, 331; 11, 508. Ov. met. 14, 135; trist. 4, 4, 67: kurz Stat. silv. 1, 2,
    ————
    116. Iuven. 3, 110; 8, 265; 9, 72; 14, 29. Auson. epigr. 103, 2. – Vulg. Abl. Plur. virginebus, Corp. inscr. Lat. 6, 5175. – Nbf. birgo, Corp. inscr. Lat. 9, 2076, 4: Nbf. firgo nach Carnutus bei Cassiod. de orthogr. (VII) 148, 9.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > virgo

  • 14 virgō

        virgō inis, f    [VERG-], a maid, maiden, virgin: illa Vestalis: bellica, i. e. Pallas, O.: Saturnia, i. e. Vesta, O.: virgo filia: dea, i. e. Diana, O.: notae Virginum poenae, i. e. of the Danaides, H.: Virginum absolutio, i. e. of the Vestals: Virgines sanctae, the Vestals, H.: Iam redit et Virgo, i. e. Astrœa, V.—A young female, young woman, girl: infelix V.: Virgines nuptae, H., O.—A constellation, the Virgin, Virgo, C.—In the phrase, Aqua Virgo, an aqueduct in Rome, now Fontana Trevi: artūs Virgine tinguit aquā, O.; cf. gelidissima Virgo, O.
    * * *
    maiden, young woman, girl of marriagable age; virgin, woman sexually intact

    Latin-English dictionary > virgō

  • 15 Bellona

    Bellōna (old form Duellōna; cf. Varr. L. L. 7, § 49 Müll., and the letter B), ae. f. [Bellona a bello nunc, quae Duellona a duello, Varr. L. L. 5, § 73 Müll.]: 'Enuô, 'Erinnus, thea polemikê, Gloss., the goddess of war, sister of Mars, whose temple, built by Appius Claudius Cœcus (Inscr. Orell. 539). in the ninth district of the city, was situated not far from the Circus Maximus, Publ. Vict. Descr. Urb.— A place of assemblage for the Senate for proceedings with persons who were not allowed entrance into the city, Liv. 26, 21, 1; 28, 9, 5; 30, 21, 12 al.; Verg. A. 8, 703; Hor. S. 2, 3, 223: Bellona dicebatur dea bellorum, ante cujus templum erat columella, quae Bellica vocabatur, super quam hastam jaciebant, cum bellum indicebatur, Paul. ex Fest. p. 33 Müll.; cf. Ov. F. 6, 201 sq.; Serv. ad Verg. A. 9, 53: cos. SENATVM. CONSOLVERVNT. N. OCTOB. APVD. AEDEM. DVELONAI., S. C. Bacch., v. Append.; Plaut. Am. prol. 43; Ov. M. 5, 155; Sen. Herc. Oet. 1313; Claud. in Prob. et Olybr. Cons. 121; id. in Ruf. 1, 342; 2, 263; id. IV. Cons. Hon. 12; Eutr. 1, 314; 2, 110; 2, 145; Claud. Laud. Stil. 2, 371; id. B. Get. 34; 466; Petr. 124, 256; Inscr. Orell. 1903; 2316. Her priests (turba entheata Bellonae, Mart. 12, 57, 11: Bellōnārii, ōrum, Acron. ad Hor. S. 2, 3, 223 dub.) and priestesses were accustomed, in their mystic festivals. especially on the 20th of March (hence dies sanguinis, Treb. Claud. 6; cf. Inscr. Orell. 2318), to gash their arms and shoulders with knives, and thus to offer their blood, Tib. 1, 6, 45 sq.; Juv. 4, 123; Luc. 1, 565; Tert. Apol. 9; Lact. 1, 21, 16; Min. Fel. Oct. 30, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > Bellona

  • 16 virgo

    virgo, ĭnis, f. [root varg-; Sanscr. ūrg, strength, ūrga-jami, nourish; Gr. orgaô, to swell, orgê, impulse], a maid, maiden, virgin (cf. puella).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    cum Sabinas honesto ortas loco virgines rapi jussit,

    Cic. Rep. 2, 7, 12:

    (oratio philosophorum) casta, verecunda, virgo incorrupta,

    id. Or. 19, 64:

    bellica,

    i. e. Pallas, Ov. M. 4, 754; Sil. 7, 459:

    Saturnia,

    i. e. Vesta, Ov. F. 6, 383:

    Vestalis,

    Cic. Rep. 2, 14, 26; 3, 10, 17.—In apposition:

    virgo filia,

    Cic. Rep. 2, 37, 63: dea, the virgin goddess, i. e. Diana, Ov. M. 12, 28; Mart. 10, 92, 8.— Transf., of female animals that have not coupled, Plin. 28, 9, 41, § 147:

    lea,

    Stat. Th. 12, 357:

    porca,

    Mart. 13, 56, 1.—Adject.:

    carnes,

    Plin. 28, 4, 10, § 43; cf.

    equa,

    Pall. 1, 35 fin.:

    buculae,

    Arn. 7, 224.—
    B.
    In partic., of particular virgins.—Of a Vestal:

    qui esset decimus annus post Virginum absolutionem,

    Cic. Cat. 3, 4, 9; Hor. C. 3, 30, 9:

    virgines sanctae,

    the Vestals, id. ib. 1, 2, 27.— Of Diana, Hor. C. 1, 12, 22; 3, 22, 1.—Of the Danaides, Hor. C. 3, 11, 26.—Of Astrœa, Verg. E. 4, 6.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., of young females, a young woman, girl, Ov. H. 6, 133; Sil. 3, 435; Just. 1, 3, 2; Curt. 5, 1, 38; Verg. E. 6, 47; 6, 52; Hor. C. 2, 8, 23; 3, 14, 9.—
    B.
    In the eccl. fathers, of males, Tert. Virg. Vel. 8; Hier. adv. Jovin. 1, 4; id. Ep. 22, 21; Paul. Nol. Carm. 22, 2. —
    C.
    The constellation Virgo in the zodiac, Cic. poët. N. D. 2, 42, 110; Hyg. Astr. 2, 25; 3, 24.—
    D.
    Aqua Virgo, or simply Virgo, a stream of cold water brought to Rome in an aqueduct constructed by M. Agrippa (so called because a young girl discovered its source), now Fontana Trevi, Front. Aquaed. 10; Plin. 31, 3, 25, § 42; Sen. Ep. 83, 5; Cassiod. Var. 7, 6; Ov. A. A. 3, 385; id. Tr. 3, 12, 22; Mart. 6, 42, 18; 11, 47, 6; 14, 163, 2 al.; cf. Becker, Antiq. 1, p. 703 sq.—
    E.
    Of things; as an adjectival appellative for unwedded, pure, unused (mostly post-class.):

    senecta,

    i. e. unmarried, Tert. adv. Valent. 5:

    saliva,

    fasting, id. Jejun. 6:

    terra,

    untilled, Plin. 33, 3, 15, § 52: charta, i. e. that has not been read or published, Mart. 1, 67, 7:

    EMIT ET COMPARAVIT LOCVM VIRGINEM,

    vacant, Inscr. Orell. 4566.

    Lewis & Short latin dictionary > virgo

См. также в других словарях:

  • MINERVA — I. MINERVA sapientiae, et bonarum omnium artium dea, ex Iovis cerebro sine matre procreata: Quô commentô significare voluerunt Poetae, bonarum artium disciplinas, humani ingenii non esse inventum, sed ex Iovis cerebro, h. e. inexhausto divinae… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • HASTA — I. HASTA Regiae olim dignitatis insigne, Iustin. l. 43. c. 3. cuius traditione quoque feuda collata sunt, sicut posteri virga, festuca baculo prioris vice uti coepêre. Hinc et ferula camboca, pedum, baculus pastoralis, muneris insigne, quod non… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • BELLONA — Dea bellica soror Martis, antea iuxta Varronem Duelliona dicta. Illam Marti in bella eunti currum et equos parare, fabulatur Statius, qui et eiusdem meminit l. 2. Theb. v. 718. Nec magis ardentes Mavors, hastataque pugnae Impulerit Bellona tubas …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ALALA — I. ALALA Enyo, Dea bellica. Α᾿λάλα πολέμου θυγάτηρ. Plut. de fraterno amore. Vide Henr. Steph. in Α᾿λάλα. II. ALALA vicus sub Tauri montis radicibus, in quo Faustinae primum templum a Marco Antonino; postea Alagabalo Deo aliud ab Heliogabalo iam… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PHIDIAS — nobilis statuarius, qui in ebore seulpendo citra aemulum claruit: Cicer. de Orat. Phidiae simulacris nihil in eo genere perfectius. Diis tamen (ut inquit Quinctilianus l. 12. c. 10.) quam hominibus efficiendis mellior. Inter huius opera maxime… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • QUINQUATRUS sive QUINQUATRIA — QUINQUATRUS, sive QUINQUATRIA sunt dies festi Minervae, quos Graeci Παναθηναῖα vocant. Sosipater, l. 1. quinquatrus pluraliter, non Quinquatria. non enim dicti sunt quinque dies atrus (f. atri:) sed quod quinque dies Iduum, quas atrum antiqui… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • STRENIA — Dea memoratur Varroni de L. L. l. 1. Ceroliensis a Carinarum iunctis dictus, Carinae, postea Cerionia, quod hinc oritur caput facrae viae, a Streniae sacello. Item Festo Pomp. l. 17. Itaque neque eatenus quidem, ut vulgus opinatur, sacra… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • prendere — prèn·de·re v.tr. e intr. (io prèndo) I. v.tr. FO I 1a. afferrare qcs. spec. con le mani: prendere un bicchiere, un pacco, un cappello, prendere dei soldi dal borsellino, prendere una sigaretta tra le dita | di animale, afferrare con gli artigli,… …   Dizionario italiano

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»